Ekspozycja składa się z fotografii i filmów, które powstawały od początku lat 80. do dnia dzisiejszego. Elementem łączącym prace Tyszkiewicz na przestrzeni lat jest figura artystki postawiona w centrum niemal każdej pracy. Zarówno filmy jak i fotografie są najczęściej zapisem niepoprzedzonych szczegółowym scenariuszem akcji, których jedynym, poza artystką, świadkiem pozostaje obiektyw kamery lub aparatu fotograficznego. Dzieła zyskały w ten sposób wymiar …
Ekspozycja składa się z fotografii i filmów, które powstawały od początku lat 80. do dnia dzisiejszego. Elementem łączącym prace Tyszkiewicz na przestrzeni lat jest figura artystki postawiona w centrum niemal każdej pracy. Zarówno filmy jak i fotografie są najczęściej zapisem niepoprzedzonych szczegółowym scenariuszem akcji, których jedynym, poza artystką, świadkiem pozostaje obiektyw kamery lub aparatu fotograficznego. Dzieła zyskały w ten sposób wymiar bliski intuicyjnemu rytuałowi, który ukazuje różne stany psychiczne podglądanego podmiotu. Medium jest wizjerem ułatwiającym wgląd w faktyczne, intymne realizacje. Artystka odsłania w nich naturę człowieka, ale równocześnie przywdziewa kolejne zaskakujące kostiumy, które przywołują odmienne cechy charakterologiczne i psychiczne. W pracach widoczne są rejestracje stanów euforii, ekspozycja agresji i rozdzierającego bólu czy też gra pozorów.
Motywy widoczne w dziełach Teresy Tyszkiewicz odnoszone mogą być do współczesnej ikonosfery, z której artystka czerpie, i którą wykorzystuje, przetwarzając jej pierwotną strukturę i zastosowanie. Stają się one wymyślnymi narzędziami tortur lub oryginalnymi fetyszami. Z upodobaniem doświadcza atrakcyjne wizualnie przedmioty (Kopyta, 1980). Niekiedy zanurza się w miękkiej i bezpiecznej substancji tak głęboko, że granica między cielesnością, a materią nieorganiczną przestaje być rozpoznawalna (Wata, 1980, Pierze, 1980). W toku „odprawianych rytuałów” nadaje zwyczajnym obiektom, jak lampa czy pończochy, magiczne przymioty (Dzień po dniu, 1980). Nie unika odniesień politycznych czy religijnych, które analizuje na płaszczyźnie indywidualnego doznania (Obraz i gry, 1980). Prace Teresy Tyszkiewicz są jednak przede wszystkim zapisem emocjonalnych stanów ludzkiej świadomości – przetworzeniem zastanej rzeczywistości.
Teresa Tyszkiewicz – od końca lat 70. uczestniczyła w ruchu artystów Foto-Art. Na przełom lat 70. i 80. przypadła jej wzmożona działalność w dziedzinie filmu autorskiego. Zrealizowała m.in. Dzień pod dniu (1980), Ziarno (1980), Oddech (1981) i Obraz i gry (1981) a wspólnie ze Zdzisławem Sosnowskim Stałe zajęcie (1978) i Drugą stronę (1980). Niezmiennym elementem, konsekwentnie pojawiającym się w różnych wariantach w realizacjach artystki są szpilki: wbite w cienką warstwę papieru, mięsistą strukturę płótna, zestawione z lutowaną metalową siatką, a w ostatnich latach skontrastowane z wizerunkiem twarzy autorki. Artystka od 1982 r. mieszka i pracuje w Paryżu. Jej prace były eksponowane na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w Amsterdamie, Lizbonie, Warszawie, Nowym Jorku, Paryżu. Znajdują się również w licznych kolekcjach muzealnych, m.in. Fondation Camille, Musée Ville de Paris, Musée Bohin w Paryżu, oraz prywatnych (Francja, Niemcy, Polska, Szwajcaria, Włochy, USA).
Galeria Foto-Medium-Art., Kraków, ul. Karmelicka 28/12,
wystawa czynna od 18 do 30 października,